نوشتجات

اگر جبر دنیا را به قول مربی، مربعی در نظر بگیریم و اختیارات آدمی را دایره ای در دل این مربع، مرگ به تنهایی یکی از آن مثلث های کوچک اطراف دایره است که به شدت آدم را یاد خیل عظیم اختیارات نداشته اش می اندازد. دیشب خبردار شدم یکی از آشنایان، همسر جوانش را به علت بیماری سرطان از دست داده است. از دیشب تا حالا، یک چیزی دارد بدجوری آزارم می دهد. چیزی که آزارم می دهد نه جبر مرگ، که اختیارات بلااستفاده ی خواهر-آدم ، برادر-آدم هایی است که انتخاب کرده اند، در غم ها و شادی ها کنار ما نباشند. رفته اند پناهنده ی اجتماعی شده اند به دنیایی سرسبزتر و آزادتر. سر در فیس بوکشان نوشته اند: "همیشه به یاد تو!" و در غم مرگ عروس جوان، عکسشان را سیاه کرده اند.