نوشتجات

نوشتن و ننوشتن, انتخاب بین زنده ماندن و مُردن است.

نوشتجات

نوشتن و ننوشتن, انتخاب بین زنده ماندن و مُردن است.


+ خانه  
+ نظرات در معرض ديد عموم قرار نمي‌گيرند. + گاهي مطلبي بارها دچار تغيير مي‌شود. + جمله‌ي سردرِ وبلاگ از يحيي قائدي‌ست.

۳ مطلب در خرداد ۱۳۹۱ ثبت شده است

بخش هایی که دوست داشتم از مجموعه شعر ِ «کولی: پیراهن تنگ یک خواب بلند» کیکاووس یاکیده، نشر قطره

مرا ببخش / که با دوریت زنده ام / هنوز.

تمامی ثروت من  / باد است / اسب ِ خواب ها و خیال ها.

مغرور، فروریختن آموخته ام / از آبشار ِ پیش ِ پای تو.

با تو / بر تکاپوی موج / برافراشته بادبان، / در هیاهوی بوران / ایستاده، / منم.

لبخندشان / چون سگان وحشی / حضور مرا می دَرَد / و من / دوستشان دارم / که نام تو را می دانند.

حرفت که تمام شد / به چشمان من خیره نشو / از حوالی باران / تا کمی بعد از آن / مردم شتاب می کنند / مردم باش.

تا نقش قلب بر سینه ات را روفو می کنم / فالی بخر.

من و تو / خاطرات درختان یک کوچه ایم .

فاصله ایست / همچون نگاه ما به درخت / درخت به ما.

هوایی است / رانده شده / از تکرار گشودن و بستن دری / که برای دیدن تو باز می شود.

پنجره ایست / که به چشمان تو باز می شود / جهان.

چقدر زمان کوتاه است / برای تفهیم آنچه به آن ایمان نداریم / به دیگران / به خودمان.

خلاصه ی راه می شود / طلوع، تو، غروب.

از ظهر تا غروب طول کشید / دشتی را شخم زدم / تا دفنش کنم / بدعادت شده بود / جلوتر از من راه می رفت تا زودتر به تو برسد / سایه ام را می گویم.

دیوار / روزنی است / برای ندیدن. / ندیدن / امکانیست / برای دوباره دیدن.

از سرریز حماقت هایت / نترس / کولی! / این تنها معنای توست.

چه خوب است / چیزی برای باختن / داشتن.

مردی که در ایستگاه نایستاده است / چتری ندارد / باران را نمی شناسد / چرا زندگی می کند؟

چهاردیواری خالی ام / به من پناه آور.

آن قدر بگویی برو / و کسی نباشد برود / آنقدر بگویی / و کسی نباشد بفهد می گویی /دست بردار.

خانه ی مادربزرگ / پرنده ایست / در آسمان کودکی.

شکافی است میان ما / با این همه در انتها به هم خواهیم رسید! / لبریز از حیرت / یکی می شویم / شرمگین ِ دشمنی ها.

صبح / از خواب بیدار شد / ظهر / عاشق شد / شب/ کودکی داشت.

باد / دوره گردی است / خریدار سکوت های ژرف / که میان دو فریاد خاموش / چشم می بندند.

شانه بر در سایید و آمد / مرگ / با چشمانی دو پنجره / به دریایی توفانی باز.

دردها و زخم ها آمده اند / تا میانشان گم شویم.

چه بیراهه های پرچراغ / که به هیچ نمی رسد / مگر به بیراهه ی دیگر.

به نشانی ِ جایی که زخم های خوب شده / از آنجا می آیند / می روم.

نیا / گلایه نکن / از آن زمان ها هم هیچ نگو.


از متن سخنرانی لیگیا بوژونگا هنگام دریافت جایزه ی آسترید لیندگرن:

... بگذارید بگویم من درست شبیه آسترید لیندگرن رفتار کردم. زمانی گفته بود: «هیچ کودکی، به جز آنی که زمانی خودم بودم، نمی تواند به من الهام ببخشد. لازم نیست حتما کودکانی داشته باشید تا بتوانید برای بچه ها کتاب بنویسید. نه، اصلاً، تنها چیزی که نیاز دارید این است که زمانی کودک بوده باشید و کمابیش به یاد بیاورید که چگونه بوده است.» خوشحالم که آسترید واژه ی «کمابیش» را به کار برده است ... باور دارم که خلاقیت دختر آهستگی است. خلاقیت بخشی از طبیعت است و برای پیشرفت به زمان نیاز دارد. دانه نمی تواند درست روز بعد تبدیل به گیاه شود. من به آهنگ طبیعت احترام می گذارم و دریافته ام که سبک پرشتاب زمان ما، و سرعتی که تکنولوژی و به خصوص ارتباطات با آن گسترش یافته است با طبیعت سازگار نیست.

شعر «قاتی» از بروس لنسکی ترجمه ی اکرم حسن
از در بالا رفتم
پله ها را باز کردم
لباس خوابم را خواندم
و دکمه های دعایم را بستم.
ملافه را خاموش کردم
و چراغ خواب را روی سرم کشیدم.
آخ، از دیشب که مرا بوسید،
همه چیز را قاتی کرده ام.

عروسک سخنگو، شماره ی 245 و 246


جمله: برای درک آنچه متفاوت و ناآشناست تلاش کنید.
تصویر: یه نی نی که نشسته نزدیک تلویزیون و داره با دقت تلی تابیز تماشا می کنه.
جمله: هر چیزی را محکم بگیری از دست می رود.
تصویر: یه نی نی که چون بستنیشو محکم تو دستش گرفته، بستنیش له شده و افتاده روی زمین.

جمله: خالی شدن را پرورش دهید.
تصویر: یه نی نی که روی لباس باباش بالا آورده.
جمله: می توان هر چیزی را مغلوب کرد.
تصویر: یه نی نی لخت، که پوشکشو درآورده و انداخته اونور.
جمله: کاملاً صادق باشید.
تصویر: یه نی نی پسر، که بی تفاوت به سرباز تفنگ بدستش، یه عروسک پارچه ای گل به سر را بغل گرفته.
جمله: درک دیگران یعنی دانایی.
تصویر: یه نی نی که داره به آرامی به صحبت های یه نی نی دیگه گوش می ده.

*راهنمای معرفت برای بچه ها، تصویرگر: کریس ریدل، متن: کریس نیلسون، ترجمه: نغمه امینی.