نوشتجات

یکی آمده در بخش نظرات صفحه ی سیامک قاسمی نوشته است که «آقای دکتر چرا انقدر بدبینی و نیمه ی خالی لیوان را می بینی، شما عده ی زیادی طرفدار داری. مردم نیاز به انگیزه و انرژی دارند، چند تا پُست مثبت هم توی صفحه ات بگذار.» پاسخ داده است که «برای دریافت انرژی مثبت، صفحه ی "جونِ دل" را دنبال کنید.»

می دانم که مدتیست در این صفحه  هم خبری از انرژیهای مثبت نیست. علتش هم آن است که اینجا تنها جاییست که می توانم غمها و بدبینی ها و ناامیدی هایم را زندگی کنم. بیرون از این جا باید به دو تا بچه امید بدهم. برایشان کیک و پاستا بپزم و بنشینم رقصیدن و چرخیدن و آواز خواندنشان را تماشا کنم. از این رو اگر خواندن نوشته های این صفحه حالت را بد می کند فعلا این طرفها نیا.