نوشتجات

خودم را دوست دارم. تازگی ها.
من، خودم نیستم. من انسانی پر از ضعف ها و کوتاهی ها هستم. انسانی غیرموثر.  خودم اما زیباست. موثر است.
من، انسان ضعیف النفسی هستم. خودم اما انسان قدرتمندی است که من را در آغوش می گیرد و می گذارد، های های گریه کنم. می فهمد که من ضعیفم. همه چیز را درباره ی من می داند. سرکشی هایم را می شناسد اما رهایم نمی کند. وادارم می کند که به جای انجام هر کار غیرموثری، گوشی تلفن را بردارم و زنگ بزنم به دوستانی که ابزارهای موثر بودن را به یادم می آورند.
خودم انسان قابل تاملی است که نمی گذارد افکار و احساسات، من را ویران کنند.