نوشتجات

بعضی وقت‌ها خیلی نسبت به آدمهای‌ زندگی‌ام غُر دارم . آنقدر که می‌توانم یک روز نفرت‌انگیز درست و حسابی برای خودم و آنها بیافرینم. برای تحت کنترل درآوردن اوضاع، شروع می‌کنم به گفتن یک سری جمله‌های شبیه هم ... آدم‌هایی‌که قرارهای کاریشان را مدام از یاد می‌برند را هم می‌شود دوست داشت. آدمهایی که شب‌ها بیدارند و روزها می‌خوابند را هم می‌شود دوست داشت. آدمهایی که شلوارهای گشاد پارچه‌ای می‌پوشند را هم می‌شود دوست داشت. آدمهایی که حوصله‌ی سفر رفتن ندارند را هم می‌شود دوست داشت و .... بعد جاروبرقی را روشن می‌کنم، پیاز و چاقو را برمی‌دارم یا شال و مانتو می‌کنم و می‌زنم بیرون و تلاش می‌کنم آدم غرغرویی مثل خودم را هم دوست بدارم.