نوشتجات

از متن سخنرانی لیگیا بوژونگا هنگام دریافت جایزه ی آسترید لیندگرن:

... بگذارید بگویم من درست شبیه آسترید لیندگرن رفتار کردم. زمانی گفته بود: «هیچ کودکی، به جز آنی که زمانی خودم بودم، نمی تواند به من الهام ببخشد. لازم نیست حتما کودکانی داشته باشید تا بتوانید برای بچه ها کتاب بنویسید. نه، اصلاً، تنها چیزی که نیاز دارید این است که زمانی کودک بوده باشید و کمابیش به یاد بیاورید که چگونه بوده است.» خوشحالم که آسترید واژه ی «کمابیش» را به کار برده است ... باور دارم که خلاقیت دختر آهستگی است. خلاقیت بخشی از طبیعت است و برای پیشرفت به زمان نیاز دارد. دانه نمی تواند درست روز بعد تبدیل به گیاه شود. من به آهنگ طبیعت احترام می گذارم و دریافته ام که سبک پرشتاب زمان ما، و سرعتی که تکنولوژی و به خصوص ارتباطات با آن گسترش یافته است با طبیعت سازگار نیست.

شعر «قاتی» از بروس لنسکی ترجمه ی اکرم حسن
از در بالا رفتم
پله ها را باز کردم
لباس خوابم را خواندم
و دکمه های دعایم را بستم.
ملافه را خاموش کردم
و چراغ خواب را روی سرم کشیدم.
آخ، از دیشب که مرا بوسید،
همه چیز را قاتی کرده ام.

عروسک سخنگو، شماره ی 245 و 246