نوشتجات

بخش هایی که دوست داشتم از مجموعه شعر ِ «کولی: پیراهن تنگ یک خواب بلند» کیکاووس یاکیده، نشر قطره

مرا ببخش / که با دوریت زنده ام / هنوز.

تمامی ثروت من  / باد است / اسب ِ خواب ها و خیال ها.

مغرور، فروریختن آموخته ام / از آبشار ِ پیش ِ پای تو.

با تو / بر تکاپوی موج / برافراشته بادبان، / در هیاهوی بوران / ایستاده، / منم.

لبخندشان / چون سگان وحشی / حضور مرا می دَرَد / و من / دوستشان دارم / که نام تو را می دانند.

حرفت که تمام شد / به چشمان من خیره نشو / از حوالی باران / تا کمی بعد از آن / مردم شتاب می کنند / مردم باش.

تا نقش قلب بر سینه ات را روفو می کنم / فالی بخر.

من و تو / خاطرات درختان یک کوچه ایم .

فاصله ایست / همچون نگاه ما به درخت / درخت به ما.

هوایی است / رانده شده / از تکرار گشودن و بستن دری / که برای دیدن تو باز می شود.

پنجره ایست / که به چشمان تو باز می شود / جهان.

چقدر زمان کوتاه است / برای تفهیم آنچه به آن ایمان نداریم / به دیگران / به خودمان.

خلاصه ی راه می شود / طلوع، تو، غروب.

از ظهر تا غروب طول کشید / دشتی را شخم زدم / تا دفنش کنم / بدعادت شده بود / جلوتر از من راه می رفت تا زودتر به تو برسد / سایه ام را می گویم.

دیوار / روزنی است / برای ندیدن. / ندیدن / امکانیست / برای دوباره دیدن.

از سرریز حماقت هایت / نترس / کولی! / این تنها معنای توست.

چه خوب است / چیزی برای باختن / داشتن.

مردی که در ایستگاه نایستاده است / چتری ندارد / باران را نمی شناسد / چرا زندگی می کند؟

چهاردیواری خالی ام / به من پناه آور.

آن قدر بگویی برو / و کسی نباشد برود / آنقدر بگویی / و کسی نباشد بفهد می گویی /دست بردار.

خانه ی مادربزرگ / پرنده ایست / در آسمان کودکی.

شکافی است میان ما / با این همه در انتها به هم خواهیم رسید! / لبریز از حیرت / یکی می شویم / شرمگین ِ دشمنی ها.

صبح / از خواب بیدار شد / ظهر / عاشق شد / شب/ کودکی داشت.

باد / دوره گردی است / خریدار سکوت های ژرف / که میان دو فریاد خاموش / چشم می بندند.

شانه بر در سایید و آمد / مرگ / با چشمانی دو پنجره / به دریایی توفانی باز.

دردها و زخم ها آمده اند / تا میانشان گم شویم.

چه بیراهه های پرچراغ / که به هیچ نمی رسد / مگر به بیراهه ی دیگر.

به نشانی ِ جایی که زخم های خوب شده / از آنجا می آیند / می روم.

نیا / گلایه نکن / از آن زمان ها هم هیچ نگو.