نوشتجات

پسر کوچولو گریه می کرد و می گفت می خواهد برود توی پارک با مادرش راه برود. پدرش با چاشنی مهربانی و عصبانیت از او خواست که برود توی زمین بازی بچه ها و تاب و سرسره اش را سوار شود. پسر کوچولو گفت حالا دیگر نمی خواهد تاب و سرسره سوار شود. پدرش پرسید: چرا؟ پسر کوچولو با گریه گفت: مامان تو را عصبی کرد؟ بابا گفت: آره عصبی م کرد. تو برو بازی ات را بکن. و پسر کوچولو نرفت.
از من دور شدند و روی نیمکت انتهای زمین بازی نشستند و پدر با چاشنی مهربانی و عصبانیت شروع کرد به تلاش برای یک چیزهایی گفتن! حواسم سرگرم دخترم شد و کمی بعد، پسر کوچولو را دیدم که از سرسره سُر خورد و آمد پایین. چشم گرداندم و پدرش را دیدم که پشت هم شماره ای را با مبایلش می گرفت و انگاری کسی آن طرف گوشی پیدایش نبود.