نوشتجات

امروز صبح مطلبی خواندم با عنوان از بالا رفتن آمار طلاق خوشحالم. مطلب جالبی بود. با دیدی که نویسنده به موضوع کرده بود خیلی موافق بودم. بعد مطلب دیگری خواندم در وبلاگ یکی از قدیمی های وبلاگستان. نوشته بود خیلی وقت است که از کلمه ی «ان شا الله» استفاده نمی کند. به جای تکیه کردن به یک نیروی غیبی، یاد گرفته که به تلاش و تکاپوی خودش تکیه کند. بعد مطلب دیگری خواندم که اتفاقا مشکل خودم هم بود، از زبان مادری وبلاگ نویس که نمی دانست در جواب سوال فرزندش برای دانستن نام عضو جنسی اش چه باید بگوید و از فرهنگستان خواسته بود به جای یافتن کلمات جایگزین برای واژه های همه گیری مثل کامپیوتر، فکری برای مشکل او بکند.
بعد خیلی همینطوری با خودم فکر کردم اگر "ف" بشنود که من با آن مقاله ی اول موافقم، چقدر درباره ی من قضاوت خواهد کرد و اگر مادرم بشنود که خیلی موافقم که به جای «ان شا الله» گفتن، روی تلاش خودم سرمایه گذاری کنم، چقدر درباره ی من قضاوت خواهد و  اگر پدرم بشنود که ...
و فکر کردم اگر خودم باشم، چقدر درباره ی من قضاوت خواهند کرد.