نوشتجات

درست در همان لحظه ای که دلم می خواهد، همه ی بُن سای های پشت شیشه ی گل فروشی مال من باشند «ف» می گوید: "چه لذتی دارد داشتن گیاهی که هی می‌خواسته رشد کند و هی ریشه‌ها و ساقه‌هایش را کوتاه کرده‌اند؟!"
نگاه زیبایش، دوش آب سرد را روی سرم باز می کند. خودم را تصور می کنم که دارم تلاش می کنم قد بکشم، رشد کنم، بالا بروم و کسی مدام ریشه هایم را هرس می کند، سرشاخه هایم را می بُرَد، گلدانم را کم عمق می کند و با سیمی فلزی، مرا به سمت ِ فرم ِ دلخواه ِ خودش شدن، سوق می دهد. پرورش یک بُن سای، چهار تا هشت سال طول می کشد و این یعنی درختچه های دوست داشتنی من، دوست داشته اند که یک درخت باشد و  هشت سال تمام، بی وفقه برای درختچه نبودن مبارزه کرده اند.