وقتی هر روز باید مراقب موتور سوارهایی که در پیاده‌رو با سرعت از پشت سر و روبرو به سمتت می‌رانند باشی، وقتی خانه و محله‌ات را دوست داری و کلی با باشگاه ورزشی و مغازه‌ها و همسایه ها اُخت شده‌ای اما به لطف روند صعودی اجاره‌خانه‌ها، فقط به اندازه‌ی یک سال می‌توانی به این ثبات دل ببندی، وقتی با کلی پس انداز و سختی بالاخره مبلمان دلخواهت را می‌خری و می‌چینی توی خانه‌ات اما یک آن؛ تصور زلزله در تهران از جلوی چشمانت عبور می‌کند، وقتی خبر پیش بینی جنگ قریب الوقوع داخلی بر اثر بی‌آبی در گروه‌های مختلف تلگرامی می‌چرخد، وقتی پشت فرمان ماشین، اخبار خارج شدن یا نشدن ترامپ احمق از برجام را دنبال می‌کنی و ... طبیعی است، خیلی طبیعی است اگر آدم مضطربی باشی.
اما خُب در همین دنیای عدم قطعیت‌ها، آدم‌هایی هم هستند که آرام‌تر و شادتر از ما مشغول لذت بردن از موهبت زندگی‌شان هستند. آدم‌هایی که یاد گرفته‌اند با امید زندگی کنند.
من خیلی خوش‌بینم به اینکه ما بتوانیم قوی‌تر از چیزی که اکنون هستیم بشویم.
اما خُب در همین دنیای عدم قطعیت‌ها، آدم‌هایی هم هستند که آرام‌تر و شادتر از ما مشغول لذت بردن از موهبت زندگی‌شان هستند. آدم‌هایی که یاد گرفته‌اند با امید زندگی کنند.
من خیلی خوش‌بینم به اینکه ما بتوانیم قوی‌تر از چیزی که اکنون هستیم بشویم.
- ۰ نظر
- ۲۳ مهر ۹۶