نوشتجات

گزیده هایی در روایت «غربت»، از شش دفتر شعر غادة السمان: زنی عاشق در میان دوات - ابدیت، لحظه ی عشق - رقص با جغد - معشوق مجازی - غمنامه ای برای یاسمن ها ( هر پنج کتاب از نشر چشمه) - دربند کردن رنگین کمان (نشر نقره) - ترجمه ی عبدالحسین فرزاد

عشق بزرگ من، نامش آزادی است / هدیه ی آزادی به عاشقان بی شمارش چون من / گیوتین ِ غربت است.
در شب کوچ / آتش در چمدانت شعله ور می شود / و خود به خانه ای بدل می شوی / که خانه ای را در خود ساکن می کند / و من تنها کوچ کردم.
اکنون از هواپیما فرود می آیم / و بر فرودگاه شهری جدید گام بر می دارم / در میان کارت های استقبال کنندگان ِ مسافران ِ مجهول / من در دستم کارتی دارم / و بر آن نوشته ام: / هیچ کس را نمی شناسم / در انتظار هیچ کس نیستم.
این آسمان فلزی پاریس / پاره پاره ام می کند / با دندانهای سگان هارش / و خورشید بی عطوفت و سردش / و من چونان علف شوره زار / در نمک غربت / خواهم سوخت.
در غربت / چیزی بیش از نیمکتی در پارک عمومی نیستی / که مردم رویش می نشینند، استراحت می کنند، بر می خیزند / تشکر می کنند و می روند.
آسمان و سقف مسافرخانه / بر سینه ام فرود می آیند / غبار سفر از موها و ناخن هایم برمی خیزد / اشک از چمدان هایم سرازیر می شود / چمدان هایی که / شتابان، خانه ام را / در آن ها در پیچیدم.
آیا باران نامنظم  و دیوانه را / تحمل کرده ای / در حالی که نقشه ات را / در کنار خیابان می خوانی / و اتومبیل ها / به صورتت گِل می پاشند / و تو راهت را نمی یابی؟
آیا طعم شهرهای بی خاطره را می شناسی / و محله های بی گنجشک را / و قطارهای بی ایستگاه را / که بر ریل های بی پایان اندوه / تو را سراسیمه و با شتاب می برند؟
در غربت شبحی هستم / دستم را دراز می کنم / تا بلیط سینما بخرم / اما فروشنده مرا نمی بیند / با نفر پشت سرم صحبت می کند / درهایی که خود به خود باز می شوند / وقتی که در آستانه ی آن می ایستی / به من پاسخی نمی دهند / و همواره قفل می مانند / اینجا بی وزنی ام را به من یادآور می شوند.
هرگز روزی یکی از آنان نخواهی شد / پس از سرزمین شان کوچ کن!